CD

Tellus Timeline is alweer het vijfde album van de Zweedse melodieuze rockers van Autumn’s Child. Zanger Mikael Erlandsson is een doorgewinterde vakman en na vijftien jaar Last Autumn’s Dream is Autumn’s Child sinds 2019 de voortzetting van zijn muzikale ideeën. Op gitaar vinden we Pontus Åkesson (Moon Safari) en op bas Magnus Rosén, de voormalige bassist van Hammerfall.

De veteranen uit Noorwegen van Lucifer Was brachten in hun vroege bestaan begin jaren zeventig geen enkele plaat uit. Die schade heeft de band inmiddels wel ingehaald, want sinds midden jaren negentig is de band weer actief. Ein Fix Ferdig Man heet het nieuwe album, het achtste, en het eerste dat in de eigen taal wordt gezongen. Zanger Jon Ruder kan het nog steeds uitstekend en ook Thore Engen, de voornaamste componist, gitarist en lid van het eerste uur is het nog niet verleerd.

Zo’n veertig jaar na dato besloot Tom Galley, broer van de overleden gitarist, zanger en componist Mel Galley, om de banden met demo’s die hij van zijn broer in bewaring had gekregen, toch maar eens te digitaliseren. Mel Galley was van 1968 tot 1983 de centrale figuur in de band, die zo’n zes verschillende bezettingen kende. Op Lost Tapes Vol. 1 staan veertien opgepoetste tracks, waarbij Vol. 1 suggereert dat er nog meer muziek in het vat zit.

Polis, een Duits vijftal uit Saxen, bestaat al sinds 2010 en bracht sindsdien drie langspelers uit. Unterwegs is een liveregistratie die op twee locaties in Duitsland is opgenomen. Het album bevat ruim acht nummers die samen ruim 66 minuten klokken. Je kunt genieten van muziek, waarin bands als Pink Floyd, Porcupine Tree van de jaren negentig, Anyone’s Daughter en Camel – met name in de laatste track – doorklinken.

De Amerikaanse gitarist Jim Matheos is vooral bekend als de grote man achter Fates Warning, maar hij was en is nog steeds zeer actief in tal van andere projecten, zoals in 2022 nog in Kings Of Mercia. Matheos en zanger Ray Alder werken al decennia samen en mede doordat Matheos heeft laten weten (nog?) geen zin te hebben om nieuwe muziek te schrijven voor Fates Warning, is Really Good Terrible Things voor de fans van die band een welkome aanvulling.

Lang voordat Ola met het beroemde Magnum-ijsje kwam en ook lang voordat Tom Selleck als eerste acteur Magnum PI speelde, was daar de Britse band Magnum uit Birmingham. De samenwerking tussen songschrijver-gitarist Tony Clarkin en zanger Bob Catley gaat terug naar het jaar 1972. Met een pauze van ruim zeven jaar vanaf midden jaren negentig, nam Magnum consequent albums op en trad men ook live geregeld op. Aan het eind van het vorige decennium kwam er wel wat vers bloed in de band.

De Italiaanse progmetalband DGM viert binnenkort zijn 30-jarig jubileum en de band luistert dat heuglijke feit op met Life, het elfde album. Van de oorspronkelijke bezetting uit 1994 is niemand meer aanwezig, dus is het langst zittende lid drummer Costantino (1999). In Marc Basile heeft de band een prima zanger en multi-talent Simone Mularoni (gitaar, producer) is de grote steunpilaar die op dit nieuwe album heerlijke duels uitvecht met toetsenist Emanuele Casali.

De Zweedse band Soniq Circus bestaat al sinds 1999, maar men bracht tot nu slechts twee volwaardige albums uit in 2007 en 2011 plus twee ep’s die nog geen halfuur klokken. Ook Chapter 2 haalt het halve uur niet. De hardere randjes die de muziek hier en daar heeft, kunnen niet verbloemen dat de grote inspiratiebron de progrock uit de jaren zeventig is. De zang van Alexander Abrahamsson is wat monotoon, maar de muzikale ideeën zijn best aardig.

Slechts zeven jaar na de oprichting van This Winter Machine door zanger-componist Al Winter, brengt de band uit Yorkshire zijn vierde album uit. The Clockwork Man bestaat uit acht tracks, die samen goed zijn voor ruim vijftig minuten symfo in het straatje van de oude Marillion, IQ en dergelijke bands. Het geluid is echter wat moderner en de gitaar klinkt wat scherper, maar in essentie is dit een echt neoprogalbum.

Maar liefst vijftig jaar na het debuut van krautrocklegende Agitation Free, komt de band in de originele bezetting en zelfs met bijdragen van de in 2017 overleden gitarist Gustl Lütjens met Momentum, een fonkelnieuw studioalbum. Hierop worden instrumentale rock, jazzy elementen, klassieke avant-garde, elementen uit spacerock en world music, een term die destijds nog niet bestond, gecombineerd. Door Pro Tools te gebruiken, konden de leden op afstand toch langzaam maar zeker werken aan het eindresultaat.