CD

De Nederlandse band Kingfisher Sky laat er geen twijfel over bestaan wat men met de tweede schijf Skin Of The Earth van plan is. Loodzware gitaarmuren openen het album, maar de veelal meerstemmige, prachtige en gepolijste zang van Judith Rijnveld is een satijnen deken op dit spijkerbed, dat overigens bij verder beluistering helemaal niet zo scherp is dan het aanvankelijk leek. Er zijn twee wijzigingen in de bezetting: Chris Henry is de nieuwe gitarist en David Gutierrez Rojas is nu de toetsenman.

XV is het vijftiende album van het trio King's X dat bestaat uit Ty Tabor (gitaar, zang), Doug Pinnick (bas, zang) en Jerry Gaskill (drums, zang). De band is inmiddels al ruim twintig jaar actief.

In 2002 verraste de Italiaanse gitarist-componist Daniele Liverani het AOR- en melodieuze rockcircuit met het gelijknamige debuutalbum van Khymera, waarbij hij niemand minder dan Steve Walsh (Kansas) als belangrijkste zanger had weten te strikken. Dat album was degelijk, maar in mijn beleving niet spectaculair. De zang van Walsh gaf de cd echter een extra dimensie.

Het Braziliaanse vijftal Khallice debuteert met het album The Journey . Die titel is deels wel toepasselijk, omdat de cd tien nummers bevat die alle - min of meer in een aangepaste versie - de carrière van de band tot op heden weerspiegelen. The Journey was overigens in 2003 al klaar! Als je weet dat drie van de vijf bandleden al heel wat jaren professioneel met muziek bezig zijn, dan begrijp je dat het muzikale vakmanschap geen punt van discussie is.

De Noorse gitarist Ken Ingwersen heeft al een lange muzikale loopbaan achter de rug. Hij begon op zijn tiende klassiek gitaar te spelen en raakte in de ban van de hardrock van Kiss, Deep Purple, Van Halen, enzovoort. Hij ontwikkelde zich tot multi-instrumentalist en inmiddels heeft hij al op veel producties meegespeeld, evenzoveel bands versleten en heeft hij zich in dit millennium ook zeer verdienstelijk gemaakt als producer van popmuziek.

Kayak? Merlin? Dat album is toch al in 1981 uitgebracht? Jawel, maar dat was de ‘onvoltooide symfonie’ van Ton Scherpenzeel en Irene Linders, zo blijkt nu. Merlin, Bard Of The Unseen is heel wat meer dan oud werk in een nieuw jasje. De bestaande vijf stukken zijn opnieuw ingespeeld, gezongen, gearrangeerd, geïntegreerd en uitgebreid tot een vloeiend epos van bijna zeventig minuten.

Kayak is een van de oudste symfobands van Nederland en verrast met Kayakoustic vriend en vijand - zo ze die al hebben - met een bijzonder livealbum.

Seb Taylor (multi-instrumentalist, componist) en Natasha Chamberlain (toetsen, zang) vormen de as van het Kaya Project. Elixer is het tweede album van dit project. Het ruim 72 minuten durende album verscheen op het Canadese Chill-Out label, waarop de muziek uit de studio in Londen wordt vermengd met de ritmiek en de invloeden van vooral oosterse muziek. Het resultaat is sterk ritmische, maar tegelijkertijd ook zeer toegankelijke muziek met oosterse melodielijnen en behoorlijk wat percussie-elementen.

Het label waarop Erika Szobája van de Hongaarse multi-instrumentalist Tamás Kátai is verschenen, is eigendom van de Italiaan Mauro Casagrande die dat als hobby doet en vooral artiesten uit Oost-Europa onder zijn hoede neemt. Na diverse demo’s is dit het tweede album van deze Hongaar, althans voor zover mijn informatie reikt. Het bevat rustgevende new age muziek waarop op een aantal nummers in het Hongaars gedichten worden voorgedragen door Krisztina Tóth en de maestro zelf.

Henriëtte Kat is een Nederlandse die zo’n vijftien jaar in Frankrijk woonde, weer naar Nederland terugkeerde en met behulp van haar geschoolde zangtalent en een handvol synthesizers muziek ging maken. Dat is in een notendop haar biografie. Expressionisme in elektronische muziek, zo omschrijft ze zelf haar vorige album Orion Symphony.