CD

Naast al die soms bizarre samenwerkingsverbanden in de smeltkroes van het Italiaanse label Frontiers Records, zijn er gelukkig ook nog échte bands onder contract, zoals het Duitse Vanden Plas. Dit kwintet kent sinds het debuutalbum een ongewijzigde bezetting en dat is op zich al redelijk uniek. The Ghost Xperiment: Awakening is het eerste deel van twee geplande albums die samen het verhaal vertellen van Gideon Grace, die wanhopig tracht het verlies van zijn overleden geliefde Ivy te verwerken.

Steve Davis, een voormalig wereldkampioen snooker, Kavus Torabi, een muzikant die onder meer bij Knifeworld, Gong en Cardiacs speelde en Mike York, lid van onder meer Guapo, bleken allen dezelfde voorliefde te hebben voor hallucinerende, technoachtige elektronische muziek (EM). Torabi en Davis kenden elkaar al van hun werk als DJ’s in Glastonbury, waar ze York ontmoetten.

Nadat hij ruim drie decennia als frontman van Fates Warning bekendheid genoot, meende Ray Balderrama, zijn echte naam, dat het tijd werd om een soloalbum op te nemen. Een toevallige ontmoeting in een Spaanse metro bracht hem in contact met gitarist Tony Hernando (Lords Of Black). Toen echter het proces van componeren nogal traag verliep, wist Alder ook Mike Abdow, de tourgitarist van Fates Warning, te interesseren voor What The Water Wants, zijn eerste soloalbum.

Maar liefst zes jaar namen Bernie Shaw en Dale Collins de tijd om de ruim veertig minuten durende cd Too Much Information aan de media toe te vertrouwen. De beide muzikanten kenden elkaar van de muziekscene van Victoria (British Columbia, Canada). Sommige tracks waren eerder al als ep’tje uitgebracht, maar zijn opnieuw opgenomen. De acht nummers zitten allemaal in het poprockgenre, waarbij de gitaar van Collins het overheersende instrument is.

De fundamenten voor de Zweedse band Silent Call werden al in 1990 gelegd door gitarist Daniel Ekholm en toetsenist Patrik Törnblom, die altijd de kern van de band zijn gebleven samen met drumkanon Mikael Kvist. De band kende nogal wat bezettingswisselingen en Windows is mede daardoor pas het vierde album van dit gezelschap en, zoals aangekondigd, ook het laatste. Vreemd genoeg was dit album kennelijk al in 2016 klaar, maar het zal pas eind 2019 worden uitgebracht.

Misschien was het de titel Seeds Of Change die mij intrigeerde, zo heet immers het debuutalbum van Kerry Livgren (Kansas) ook en op basis van enkele noten dacht ik een interessant album in handen te hebben. Dat werd toch wel enigszins een teleurstelling. De vrij stevige, instrumentale muziek van Syberia, een gezelschap uit Barcelona, is namelijk vrij brijig, zonder zang en zonder een duidelijk leidend instrument dat de melodieën speelt.

Wie mij een jaar geleden zou hebben verteld dat de Amerikaanse band Angel weer een cd zou uitbrengen, had ik voor gek verklaard. De band was vooral succesvol eind jaren zeventig en al deed zanger Frank Dimino geregeld pogingen om onder de naam Angel actief te blijven, tot een echte reünie kwam het nooit. Nu zijn twee belangrijke leden weer herenigd namelijk zanger Frank Dimino en gitarist Punky Meadows.

Het Canadese trio Rush begon als hardrocktrio, maar begon vanaf A Farewell To Kings (1977) met synthesizers te experimenteren. Prachtige albums als Permanent Waves (1980) en Moving Pictures (1981) waren daarvan het resultaat. Het twaalfde en laatste album uit deze periode was het door Peter Collins geproduceerde Hold Your Fire (1987).

Voyager, het vijftal uit Perth (Australië) viert dit jaar het twintigjarig bestaan en gaat vrolijk door op de ingeslagen weg met Colours In The Sun, waarop een mengeling van synthpop, rock en metal met wat progressieve trekjes te horen is.

Charlie Cawood is een Londense muzikant die al vanaf zijn elfde klassieke en elektrische gitaar studeerde. Al snel breidde hij zijn aandachtsveld uit naar muziek uit India en Oost-Azië en zelfs flamenco maakte hij zich eigen. Wellicht herkennen lezers zijn naam als bassist en componist bij Knifeworld of als bassist bij het erg op Gentle Giant en Mahavishnu Orchestra georiënteerde Lost Crowns.