CD

De Canadees Rick Miller is al actief in de muziek sinds midden jaren tachtig, eerst in het elektronische muziekgenre, maar de laatste twee decennia met name in het genre progressieve rock. One Of The Many is welgeteld zijn achttiende album dat hij als multi-instrumentalist uitbrengt.

Ton Scherpenzeel is niet alleen de verpersoonlijking van Kayak. Naast zijn soloalbums, zijn bijdragen aan Camel en zijn recentelijk heruitgebrachte album Virgin Grounds – dat eerder onder de naam Orion werd uitgebracht – was hij verantwoordelijk voor veel muziek van het kindertheater Opus One. Daarnaast schreef hij tussen 1984 en 2023 de muziek voor de liedjes die cabaretier Youp van ’t Hek zong tijdens diens onemanshows, waarbij Ton ook als toetsenist actief was.

De vanuit Polen opererende Oekraïner Antony Kalugin lijkt qua albumproductie veel op Steven Wilson. De man brengt met enige regelmaat albums uit onder zijn eigen naam, als Sunchild en als Karfagen, wellicht zijn bekendste band. In nog geen twintig jaar bracht Kalugin meer dan 25 albums uit en ook dit jaar wordt de liefhebber overladen met nieuwe albums. Als gevolg daarvan is zijn muziek niet altijd even origineel en hoogstaand en ben ik soms geneigd te denken ‘less is more’. Dat zou het niveau mogelijk ten goede komen.

Zo’n tien jaar geleden debuteerde het Italiaanse Temperance met het gelijknamige album en eind 2023 werd Hermitage, Daruma’s Eyes Pt.2, de zevende cd uitgebracht. Samen met bassist Luca Negro stond gitarist en zanger Marco Pastorino (ex-Secret Sphere, Serenity) aan de basis van deze band die sinds de oprichting diverse bezettingswisselingen kende en ondanks dat, toch gemiddeld om de achttien maanden een album uitbracht.

Mark Bogert, de voormalige gitarist van Knight Area, heeft bepaald niet stil gezeten. Naast zijn belangrijke bijdragen aan The Liberty Project van Edward Reekers en het afronden van de reeks voorstellingen van zijn vorige rockopera Jack The Ripper 1888, is hij terug met een geheel nieuwe show. Voor het toch wel wat lugubere verhaal in Hollingsworth Mansion over haat, liefde, dood en zelfs de schemerwereld verwijs ik graag naar het interview met Bogert in iO Pages nr. 191.

Ruim twee jaar na voorganger Glory For Salvation komt Rhapsody Of Fire, de Italiaanse uitvinders van ‘filmscoremetal’, met Challenge The Wind, een album in het kader van de Nephilim’s Empire Saga.

Het Franse progmetalkwartet Symakaya bestaat al sinds 2008, maar bracht eerder slechts één album uit in 2011. Symakaya presenteert op Project 11: The Landing bombastisch georkestreerde progmetal, waarbij de term ‘drukke muziek’ een eufemisme is. Met ratelende basdrums, diverse gitaarpartijen en veel koortjes lijkt het erop alsof de band bestaat uit zeven of acht personen in plaats van vier. De zang, de zanglijnen en de teksten zijn van Kevin Kazek; de grote man van de composities en de orkestraties is Matthieu Morand.

Vanden Plas, Duitslands meest bekende en gerenommeerde progmetalband, bracht in april 2024 The Empyrean Equation Of The Long Lost Things, het twaalfde studioalbum uit en de band nadert daarmee het veertigjarig bestaan.  Günther Werno was ruim dertig jaar de toetsenman bij Vanden Plas, maar hij heeft de band verlaten om zich onder meer te richten op theaterwerk. In de toekomst zal hij echter wel met de band blijven samenwerken.

De Amerikanen Steve Moore (toetsen, bas) en A.E. Paterra (drums, elektronica) vormen al zo’n twintig jaar het duo Zombi. Hun muziek is instrumentaal en bevat referenties aan filmmuziek, Tangerine Dream (TD), Rush en Goblin maar zou ook vergeleken kunnen worden met de muziek van bijvoorbeeld Helmut Teubner. Zo is het titelnummer een verbluffend staaltje elektronische muziek (EM) dat zo van TD had kunnen zijn, maar de echte drums geven de track nog een extra dimensie mee.

Tellus Timeline is alweer het vijfde album van de Zweedse melodieuze rockers van Autumn’s Child. Zanger Mikael Erlandsson is een doorgewinterde vakman en na vijftien jaar Last Autumn’s Dream is Autumn’s Child sinds 2019 de voortzetting van zijn muzikale ideeën. Op gitaar vinden we Pontus Åkesson (Moon Safari) en op bas Magnus Rosén, de voormalige bassist van Hammerfall.