CD

De Oostenrijkse band Visions Of Atlantis brengt na vele bezettingswisselingen, met alleen oerlid en drummer Thomas Caser nog aan boord, Pirates II uit, het negende studioalbum in het bijna 25-jarig bestaan. Qua stijl is de muziek van de band vergelijkbaar met die van bands als Amberian Dawn, Delain of de landgenoten van Edenbridge.

Het centrale duo in het Poolse gezelschap Wave zijn Marcin Wrona (zang, gitaar) en multi-instrumentalist Artur Ramiączek. Music For The Night Drivers biedt een vrij relaxt mengelmoesje van ‘late nite jazz’, elektronische ambient muziek, zoete popmuziek en hier en daar een enkel progressief elementje. De negen nummers zijn goed voor zo’n 53 minuten muziek die heerlijk rustig weg kabbelt.

Soms zijn er prettige verrassingen in het leven van een oude prog-liefhebber. Zo was de aankondiging dat Focus met een nieuw album zou komen voor mij een bijzonder aangename. De oudgedienden Thijs van Leer en Pierre van der Linden hebben inmiddels ruim 55 jaar op de teller.

Nightwish, de van origine Finse pioniers in de gothic en female fronted metal met ‘onze’ Floor Jansen als zangeres, brengt na bijna dertig jaar Yesterwynde uit, het tiende studioalbum. Vreemd genoeg wordt het album op korte termijn niet gevolgd door een tournee. Na de zeer uitgebreide wereldtournee en vervolgens de opnamen van het nieuwe album, heeft men besloten voorlopig een rustpauze in te lassen.

Old loves never die! Dat geldt wat mij betreft voor Deep Purple, de band die mijn interesse wekte na een periode van klassieke muziek, Bee Gees en Creedence Clearwater Revival.

De Nederlandse band Ice, ooit ontstaan uit Maryson met toevoeging van toetsenist Ardie Westdijk (ex-Differences), heeft een behoorlijk tijdje in de vriezer gelegen maar is – gelukkig voor menig symfoliefhebber – weer ontdooid en tot leven gebracht. Met uitzondering van bassist René Sterk (Gilgamesj) is de bezetting ongewijzigd vergeleken met het album The Saga dat in 2006 werd uitgebracht.

Er waren al enige tijd geruchten dat Jon Anderson, de voormalige frontman van Yes, bezig was met een nieuw album in de oorspronkelijke Yes-stijl. Het is echter minder voor de hand liggend om dat bij een voornamelijk op hardrock en metal georiënteerd label als Frontiers Music te doen, maar dat terzijde. De fans van de Yes-muziek uit de jaren zeventig kunnen hun hart ophalen en in volle teugen genieten, want True heeft alles wat de oudere Yes-fans zich kunnen wensen.

Soms zijn er prettige verrassingen in het leven van een oude prog-liefhebber. Zo was de aankondiging dat Focus met een nieuw album zou komen voor mij een bijzonder aangename. De oudgedienden Thijs van Leer en Pierre van der Linden hebben inmiddels ruim 55 jaar op de teller. Hoewel beiden de zeventig ruim gepasseerd zijn, zijn ze nog steeds productief, spelen nog steeds live en ze hebben nog de ambitie om met nieuw werk te komen. Dat is op zich al een groot compliment waard.

De Noorse band Tusmørke rond de tweelingbroers Benedikt en Kristoffer Momrak bestaat feitelijk al sinds midden jaren negentig, maar de band brengt pas stelselmatig albums uit sinds 2012. Dawn Of Oberon is nummer twaalf, twaalf jaar na hun debuut dus anekdotisch 2 x 666… Bijna alle voorgaande albums werden besproken in iO Pages, maar het voorlaatste album Hesthoven vreemd genoeg niet. Geen van die albums kreeg echter een ovationele ontvangst in dat blad.

Bijna 25 jaar geleden werd Sacrament, het derde album van het Noorse ensemble White Willow, uitgebracht. Het album kreeg in iO Pages 28 geen speciale vermelding. Toch was White Willow een exponent van de prog in het nieuwe millennium. De akoestische percussie en de fluit in de openingstrack herinneren aan folk en bands als Jethro Tull. De zang van Sylvia Erichsen is meestentijds heel lieflijk, maar haar uithalen in sommige tracks herinneren aan Kate Bush.