MENNO VON BRUCKEN FOCK

LATITUDE

Artiest / Band: 
LESOIR (2017)
LESOIR - LATITUDE

Latitude is het vierde album van de Nederlandse band Lesoir. Het conceptalbum is geïnspireerd op de ingrijpende ontwikkelingen in de wereld, maar is vooral gebaseerd op de verhalen van Ferry Zandvliet, een Nederlander die de aanslag in de Bataclan in Parijs overleefde. In diverse tracks wordt de band aangevuld met strijkers; In The Game klinkt als een rockversie van een stuk uit een musical als Les Misérables, terwijl in het slot een passage naar muziek van The Gathering neigt. Met behulp van moderne technieken zijn in tracks als Icon en Eden’s Garden industrial- naast metalinvloeden te horen. Maartje Meessen zingt daarop totaal anders; het is eigenlijk meer reciteren dan zingen. In Their Eyes zitten mierzoete semi-akoestische stukjes die worden afgewisseld met steviger muziek, met daaronder een heerlijk lopende bas. Meessens wat lieflijke, iele stem en haar vrij snelle vibrato, passen in sommige stukjes heel aardig maar heeft in de zwaardere delen onvoldoende kracht, althans in mijn beleving. Dat euvel wordt als het ware gecompenseerd door twee- of meerstemmige zang. Het eveneens rustige Gone And Forgotten klinkt in het begin als U2, maar het laatste deel is dan weer bombastisch met strijkers. Pop en jazz ontmoeten elkaar in Zeros And Ones. Zweverige, rustige passages worden afgewisseld met wat rauwere stukken, zoals Comforting Rain en dan vaak met melodieën die niet gemakkelijk in het gehoor liggen. De meest progressieve track is de titelsong die op het einde ondersteund wordt door een niet te missen gitaarmuur, maar de melodielijnen zijn prettig en de symfonische invloed is onmiskenbaar. Faith Is klinkt veel toegankelijker, wordt twee- soms driestemmig gezongen en transformeert in het tweede deel, zoals bij veel tracks, naar een zwaarder stuk. Cradle Song is een wiegeliedje met rustige zang met akoestische gitaarbegeleiding. Deze eerlijke poging om met wat nieuws te komen is gewaagd, klinkt modern maar kan mij persoonlijk niet boeien. De dertien composities laten muzikaal een naar mijn smaak te grillige mengelmoes horen.