ONCE THERE WAS

Twee voormalige leden van de groep Holding Pattern, drummer Robert Hutchinson en bassist-zanger Jeff Brewer, vormen de kern van The Far Cry, het Amerikaanse kwartet uit Manchester, (Connecticut, VS). Hoewel Hutchinson en Brewer niet gelijktijdig deel uitmaakten van voornoemde band, hebben zij wel dezelfde muzikale wortels, namelijk The Beatles en de iconen van de progrock zoals Yes, Genesis, Emerson, Lake & Palmer, King Crimson en Gentle Giant. Op If Only…, het eerste album van The Far Cry, is toetsenist Chris Dabbo nog aanwezig als sessiemuzikant, maar op Once There Was is hij een vast bandlid en schreef hij ook mee aan de muziek. De nieuwe gitarist is Brendan Kinchla die de sterren van de hemel speelt. Op dit uitstekende album bieden deze vier heren vier composities, waarvan drie echte epics en met een totale lengte van zo’n 65 minuten. Op de vele instrumentale stukken komen de indrukwekkende talenten van deze vier topmuzikanten zeer goed uit de verf. Met de enorme overvloed aan muziek die tegenwoordig via allerlei kanalen de ether in wordt geslingerd, is het bijna onmogelijk om nog met iets nieuws voor de dag te komen. Op Once There Was zijn echter vreemde maatsoorten, prachtige overgangen, aangename zang, een veelheid aan keyboardgeluiden en aangrijpende solo’s te horen. Zowel het geluid van Brewer als zijn manier van basspelen lijken erg geïnspireerd op die van wijlen Chris Squire (Yes) en zijn zang benadert die van wijlen Robbie Steinhardt (Kansas). Zeker in het lange titelnummer van ruim 31 minuten zijn passages verweven die dan weer aan de oude King Crimson doen denken. Veel fragmenten herinneren echter ook aan Kansas, Yes en aan Gentle Giant, zeker waar het de gecompliceerde arrangementen en maatsoorten betreft. Er zijn er zelfs die aan Jean-Michel Jarre herinneren, zoals Gathering Of Shadows. Ook erg mooi is het gebruik van de baspedalen die herinneringen oproepen aan And You And I van Yes. Voor dit album moet je echt gaan zitten, maar het is dan ook meer dan de moeite van het beluisteren waard. Als er anno 2025 nog goede progrock gemaakt wordt, dan behoort Once There Was in de bovenste regionen thuis.