FOREIGNER (1977), heruitgave

De Britse gitarist Mick Jones zat tot 1974 in de band Spooky Tooth maar toen ook aan zijn avontuur als lid van de Amerikaanse Leslie West Band in 1976 onverwachts eindigde, werd Jones gestimuleerd door Bud Prager om zelf een band te formeren. Prager, labelbaas van Phantom Records, zou later ruim zeventien jaar manager van Foreigner zijn. Een ontmoeting met toetsenist Al Greenwood in New York werd gevolgd door eentje met zijn landgenoot Ian McDonald (ex-King Crimson). Zij rekruteerden bassist Ed Gagliardi. Drummer Dennis Elliott, de derde Brit, kwam min of meer door toeval in de band maar de zoektocht naar een goede zanger viel tegen. Na talloze audities realiseerde Jones zich dat hij van een Spooky Tooth-show nog ergens een album van de band Black Sheep had liggen dat hem door ene Lou Gramm was overhandigd met daarop zijn contactgegevens. Black Sheep bleek inmiddels ook opgeheven, dus één telefoontje leidde tot een sextet bestaande uit drie Amerikanen en drie Britten. Deze bezetting produceerde het gelijknamige debuutalbum (1977), Double Vision (1978) en Head Games (1979). De Amerikaanse rock, de Britse finesse, de knap ogende frontman en de geweldige chemie tussen het zestal leidde tot een aantal magistrale stukken. De eerste riff en de heerlijke synthriedel in Feels Like The First Time geeft al een goede indicatie voor de composities die ook veel progressieve elementen bevatten. De wereldhit Cold As Ice behoeft geen commentaar en het fluitspel van McDonald in het prachtige, mede door Greenwood gecomponeerde Starrider, kenmerkt de veelzijdige potentie van de band. Het wat simpelere Headknocker is een mooie aanloop naar het weer zeer gevarieerde The Damage Is Done. King Crimson-invloeden zijn te horen in het mede door McDonald geschreven Long Long Way From Home, terwijl Jones ook vocaal van zich laat horen in de tranentrekker Woman Oh Woman. Het riffje in At War With The World lijkt wat te zijn afgekeken van Lay Down Stay Down van Deep Purple, maar de rustiger stukken met fraaie meerstemmige zang en een smaakvolle synthsolo tillen de track naar grote hoogte. Spooky Tooth en de blueswortels van Jones zijn goed terug te horen in het rustige Fool For You Anyway. I Need You, met prima basspel van Gagliardi is voor mij het bewijs dat radiovriendelijk, prog, blues, rock en symfo heel goed te verenigen zijn. Jones vestigde met Foreigner een fundament dat nu al ruim veertig jaar stand houdt.