TIME TO BE FREE (NL+E)

Na actief te zijn geweest in bands als Viper, Angra en tot voor kort Sha(a)man, heeft de Braziliaanse zanger-toetsenist André Matos definitief besloten het heft in eigen handen te nemen. Hij heeft een fantastische band om zich heen verzameld, namelijk Hugo Mariutti (gitaar), zijn broer Luis Mariutti (bas) - beiden ex-Shaaman - Fabio Ribeiro (toetsen), bekend van Blezqi Zatsas en hij speelde live met Angra en Shaaman, André Hernandez (gitaar), die bij Angra speelde in de beginperiode, en het zestienjarige (!) talent Eloy Casagrande (drums). Voor wie Angra en Shaaman kennen is de muziek op Time To Be Free geen schokkende verrassing: bombastische, melodieuze metal met hier en daar een progressief tintje door de tempowisselingen, de orkestraties en de bij tijd en wijle klassieke inslag. Zeker tijdens de opening is te horen dat André Matos sympathie heeft voor klassieke muziek door het stemmen van het orkest en de daaropvolgende klassieke passage. Vervolgens gaat Matos flink tekeer in het stevige Letting Go met goddelijke gitaarsoli en een herkenbare bijdrage van het orkest. Ook Rio is uit hetzelfde hout gesneden. Iets rustiger klinkt het begin van Remember Why, voordat de dubbele basdrums - gelukkig delicaat en bescheiden gemixt - en de zwaar aangezette rock terugkeren, terwijl Matos de hoogste regionen van zijn stem geregeld verkent. How Long en Looking Back passen in het straatje van Black Sabbath en vooral Edguy, hoewel laatstgenoemde band wél passages met rustige zang, akoestische gitaar en orkest kent. Subtiel pianospel en wat strijkers openen Face The End, een gevoelige track met een wat lager tempo, mooie orkestraties en prachtige wisselingen in toonsoort. Afwisselend, van mierzoet tot vrij stevig, klinkt de titeltrack die compositorisch goed is opgebouwd met passages die zelfs even aan Pink Floyd in On The Turning Away doen denken. Rescue opent met etnisch kenmerken, vervolgens een wah-wahgitaar en uiteindelijk ontwikkelt het zich tot een strak powermetalnummer met een wat rustiger, maar subliem gitaarintermezzo. A New Moonlight is het meest bijzondere stuk; het bevat zowel ambient, een ballad, orkestrale metal als Queenachtig gitaarwerk. Matos bewijst hier ook erg mooi te kunnen zingen. Time To Be Free eindigt solide met ouderwetse, neoklassieke metal.

Het album werd geproduceerd door Roy Z en Sascha Paeth, maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de cd Reason (2005) van Shaaman mij iets meer aansprak. Dit album groeit echter zeker nog en behoort tot de top in het genre.

ENGLISH:

André Matos has been a member of the Brazilian hard rock outfit Viper and for many years he fronted the renowned progressive metal band Angra. Until two years ago, he has been the leadv ocalist and keyboardist for Sha(a)man, but after two studio-albums he thought the time was right to take full control himself. Except for drummer Ricardo Confessori, he managed to enlist all other members of Shamaan and together they form The André Matos Band. Matos handles all the lead vocals and part of the keyboard duties. The other members are Hugo Mariutti (guitar), his brother Luis Mariutti (bass), André Hernandez (guitar), the 16 (!) years old Eloy Casagrande (drums) and Fabio Ribeiro (keyboards). The latter is also well-known for his work with Blezqi Zatsas, and he played many shows both with Angra and Shaaman. To whom Angra and Shaaman are familiar names, Time To Be Free is not exceedingly shocking. Most of the tracks have been penned by the band and Matos was responsible for the lyrics. Bombastic melodic metal, here and there with a progressive twist because of the characteristics of the orchestrations and the multiple different tempos within some of tracks. Striking phenomenon is the sometimes really classical approach of the music. Especially the opening Menuett has a clear link to Matios' classical training: the members of the orchestra are tuning their instruments and when they’re finished a really nice and short classical piece of music as an overture to the up-tempo catchy riffs in Letting Go can be heard. Matos’ recognizable vocal soars and many times he tries to reach the limits of his high-pitched voice. Near the end of the track we hear a couple of stunning guitar solos and a distinctive contribution from the orchestra. The next track is Rio, like Letting Go a powerful heavy metal song, although in Rio we recognize some influences of folk music. The bagpipes at the beginning of Remember Why provide a melancholic atmosphere and Matos sings really softly and in a low tone. Then the double bass-drums return, though mixed quite modestly, and the song transcends into melodic metal. The twin guitars by Mariutti and Matos play an important role and Ribeiro's organ provides a somewhat ‘vintage’ contrast. The guitars in How Long could have been played by Tony Iommi (Black Sabbath), so there is a marked resemblance with the riffs of Black Sabbath, but the melodies are more like Edguy although probably Tobias Sammet has listened to Angra a lot when he was young and not vice versa. However, it gives the reader an idea what kind of melodies he can expect! In Looking Back things are not that different, but there are nice interludes with acoustic guitars and strings. A subtle piano and some strings open Face The End, a slower and sensitive track with very nice orchestrations by MIro Rodenberg at the Gate Studios in Wolfsburg, Germany, and magnificent changes in key. In the title track you’ll find lots of changes in atmosphere and tempo and the music varies between very sweet and rather heavy. The composition has a structure worthy of someone with Matos’ kind of education. All kinds of influences are there and we can even distinguish a little bit of On The Turning Away by Pink Floyd. Rescue starts off with ethnic world music, followed by a wah-wah guitar, eventually evolving into a piece of power metal, but it has a bit quieter interlude with divine guitars. A New Moonlight has been released before with Viper, but the track has been rearranged and is barely recognizable. An awesome challenging piece of music, combining ambient music, a rock-ballad, vocals and piano inspired by Beethoven’s Moonlight Serenade, orchestral metal and guitars plus choirs with the sound of Queen. Matos proves that he’s able to sing in a more classical way as well. In the last track more of the ‘old fashioned’ neo-classical metal with a certain touch of Rainbow and a bombastic orchestral finale. 

In conclusion: Time To Be Free is a solid metal album, but definitely linking to classical music. Producers Roy Z and Sascha Paeth did a good job and beyond a shadow of a doubt, it's a living proof of the impressive talents of both André Matos and his band members.