THE ANCIENT TALE

De muziek van het Noorse gezelschap Fatal Fusion is pure retro. Net als de Zweedse band Beardfish grijpt dit kwintet op The Ancient Tale terug naar de klassieke prog uit de jaren zeventig met een flinke knipoog naar de hardere kant daarvan. In tegenstelling tot de invloeden die in de begeleidende informatie wordt genoemd, zoals Genesis, Led Zeppelin, Camel en Rainbow, is Uriah Heep de eerste naam die me te binnen schiet bij het horen van de eerste tonen. Daarnaast lijken veel stukken op die van de wat oudere albums van Kaipa, terwijl ook een band als Ramses als referentie zou kunnen dienen. Hoewel de toetseninstrumenten vaker aanwezig zijn, waarbij vooral orgel, Mellotron en klassieke synthesizergeluiden goed vertegenwoordigd zijn, is de basis in de eerste stukken toch meer in het straatje van Uriah Heep. De wat schorre en naar mijn mening nogal beperkte stem van zanger Knut Erik Grontved doet afbreuk aan de op zich weinig originele, maar wel aardige muziek. De vijf composities, waarvan er drie ruim boven de veertien minuten klokken, zijn absoluut smakelijke kost voor liefhebbers van oude symfo. De gelijkenis van enkele passages met bestaande nummers van The Beatles - het einde van I Want You - Hotel California (The Eagles) en Dogs (Pink Floyd) vind ik eerder een teken van zwakte dan dat het grappig is. Het is waarschijnlijk niet als 'tribute' bedoeld.

Met name het meer symfonische tweede deel van The Ancient Tale zal veel liefhebbers van Mellotron en toetsen-gedomineerde symfo aanspreken. Een goede kopie van ouder werk en vooral het einde van het album is erg mooi.