THREEFOUR

Als hommage aan hun in 2007 overleden oprichter, gitarist en familielid Claudio Lorandi, besloten Sergio Lorandi (gitaar, fluit, programming) en Antonio Lorandi (bas, percussie) samen met drummer-toetsenist Silvano Silva om dertig (!) jaar na de oprichting van Phoenix alsnog een album uit te brengen onder de naam Phoenix Again. Een bijzonder aangename verrassing, want deze vier heren uit Brescia (Italië) brengen uitstekend verzorgde, instrumentale symfo van een dusdanig hoog gehalte dat je je afvraagt waarom er in vredesnaam zo lang gewacht is met het uitbrengen van een album. De twaalf composities zijn gevarieerd en goed voor ruim een uur luistergenot. Een track als Lindberg bevat duidelijk invloeden van Camel. In andere nummers, zoals Cianuro Puro zijn lichte fusioninvloeden herkenbaar en soms ook invloeden van Focus. Het kinderkoor in track 6 doet wat aan de Afrikaans getinte muziek van Paul Simon op het album Graceland denken. In het begin van Aquarius Time hoor je een paar minuten effecten en flarden geluid voordat er wat melodieuze en trage muziek komt. Uptempo, zweverig of anderszins: de muziek blijft boeien en smaakt naar meer en het is afwachten of de overgebleven leden van Phoenix een geschikte opvolger voor Claudio Lorandi kunnen vinden. In Free Ireland komen uiteraard elementen uit de volksmuziek van dat land aan bod en het slot The Phoenix Flies Again ligt enigszins in het verlengde van Le Clochard van Focus, maar dit nummer is eigenlijk meer een sologitaarstuk van wijlen Lorando. Phoenix Again bestaat uit goede muzikanten met ruim voldoende muzikale ideeën en wat mij betreft mag de herrijzenis van deze Phoenix gerust een vervolg krijgen.