TOKYO JUKEBOX 2

De in Japan woonachtige gitarist Marty Friedmant (ex-Megadeth) heeft zijn Mekka gevonden. In Japan heeft hij tv-shows, wordt hij veel gevraagd als gast(muzikant) en is hij een bijzonder populaire gitaargod. Friedman schijnt ook niet onverdienstelijk te schrijven en te acteren dus over zijn toekomst en zijn al dertigjarige carrière hoeven wij ons geen zorgen te maken. In Europa wordt zijn voorlaatste plaat Bad D.N.A. (2010) met originele composities nu als extraatje toegevoegd in de 'limited edition' van zijn nieuwste album Tokyo Jukebox 2. Na deel 1 is dit dus deel 2 van een reeks  covers verpakt in een Friedman-jasje zodat ze bijna als zijn eigen composities klinken. Hier en daar hoor je wat oosterse invloeden, maar Friedman presenteert overwegend pakkende rocksongs met een uitbundige overvloed aan supersnelle en onnavolgbare gitaarfratsen. Het gitaargeluid en de opbouw van veel nummers zijn helaas vaak identiek. Ook door de instrumentatie van bas, drums en gitaren in de meeste tracks, sloeg bij mij de verveling na een nummertje of vijf wel toe. Voor zover je dat kunt beoordelen op een cd-r klinkt ook de productie wat iel. De rustpuntjes zijn erg mooi en de toegevoegde toetsen op verschillende tracks zijn een verademing.

De twee albums duren samen nét geen 72 minuten. Voor gitaarfreaks is Tokyo Jukebox 2 puur genieten, maar voor mij geldt dat slechts in beperkte mate. Wel heb ik grote bewondering voor de capaciteiten van Marty Friedman, die met dit album zijn status als gitaarheld nadrukkelijk bevestigt.