YES-2-5-ROGER-ROGER

Het Duitse gezelschap Dice viert dit jaar zijn veertigjarig bestaan als ‘recording artists’. De band brengt met het wat vreemd getitelde album Yes-2-5-Roger-Roger hun 25^ste studioalbum uit, zowaar met een cover ontleend aan een kunstwerk van Salvador Dali. De motor achter de van origine West-Duitse band opgericht in 1974, die tegenwoordig in Leipzig haar domicilie heeft, is nog steeds zanger-componist Christian Nóvé. Samen met tekstschrijver Dennis Lee Small verzorgde hij de composities, samen goed voor exact een uur muziek. De informatie over de bezetting is uiterst karig, maar in elk geval doet Peter Viertel mee. De zang of beter gezegd het fluisteren in een poging om dat als zang te laten klinken, klinkt mij niet alleen gedateerd maar ook ongeloofwaardig in de oren. Af en toe komt er nog iets van vastheid en kracht in de stem, maar in grote delen wordt de zang overeind gehouden door meer lagen toe te voegen of door samenzang te gebruiken. Daar waar het merendeel van de muziek goed om aan te horen is, verpest deze omfloerste en onvaste stem veel van mijn luisterplezier. Het geheel klinkt tamelijk zweverig en vergelijkingen met bepaalde stukken van Kraan en Hawkwind geven een richting aan. Psychedelische trekjes schuwt Nóvé zeker niet en daar waar qua instrumentatie drums en bas niet bovenmatig imponeren, maken met name het gitaarwerk en het toetsenspel veel goed. In de laatste track zou ik het begin bijna spaceblues willen noemen, maar al gauw veranderen tempo en stijl weer terug naar de voor Dice zo karakteristieke spaceprog. Geen klassieker, geen vette krent in iO Pages, maar wel een aardig album van dit jubilerende Dice. Persoonlijk vind ik de cover het sterkste onderdeel van dit album.