CD

Het derde album van de Britse formatie Machines Dream ‘een band die nooit een band had moeten zijn’ klinkt heel vertrouwd in de oren. Black Science bevat typische symfo met een jarenzeventig ‘feel’ vooral neigend naar Pink Floyd periode Wish You Were Here (1975), Eloy en een vrij rustige Genesis, waarbij vooral de bezetting met Ray Wilson een referentie zou kunnen zijn.

De Rus Vitaly Kiselev presenteert als Sunrise Auranaut The Ocean Of Unspoken Words, zijn vierde studioalbum van grotendeels eigen makelij, inclusief coverontwerp en productie. De muzikant heeft er een kleine twee jaar aan besteed en hij speelt toetsen, gitaar, bas, programmeerde alle drumpartijen en hij produceerde het album zelf. Kiselev kreeg daarbij hulp van Alexander Malakhov die alle synthesizerpartijen inspeelde.

De Noor Frode Hovd (Memorized Dreams) is het brein achter dit symfonische metal-uurtje van Aldaria. Het project Land Of Light wordt boven de middelmaat getild door een keur van bekende gastmusici, zoals Fabio Lione (Angra), Michael Le Pond (Symphony X), Mistheria, Roland Grapow, Rick Altzi (beiden Masterplan) en nog vele anderen.

Beneath My Sins is een jonge Franse band die toch al een aantal bezettingswijzigingen achter de rug heeft. De band brengt in de huidige samenstelling met zangeres Emma Elvaston en met eigen composities van multi-instrumentalist Clement Boltz het album Valkyries Of Modern Times uit dat qua stijl in het straatje valt van Epica, vroege Nightwish, Xandria en Amberian Dawn.

First+Aid, een onbekende band uit Engeland, nam in 1977 het pretentieuze album Nostradamus op dat echter nooit het grote publiek bereikte. Decca Records had er kennelijk wel vertrouwen in, want men verschafte de band de gelegenheid het album op te nemen met een orkest. De acht composities op dit conceptalbum zijn vooral van gitarist-zanger Alan Wormald en in tweede instantie van toetsenist Keith Parkinson. Het album opent met een vertelling en orkestrale klanken uit de toetseninstrumenten van Parkinson.

Deni Bonet is een klassiek geschoolde Amerikaanse violiste, maar ze componeert en zingt ook. Zij speelde onder anderen voor Cyndi Lauper en R.E.M. maar bedacht dat zij zelf ooit eens een andersoortige plaat zou willen maken. Dat is Bright Shiny Objects geworden, waarop ze laat horen aardig met haar elektrische viool overweg te kunnen. Samen met anderen schreef ze elf nummers en ze coverde twee nummers: een van Django Reinhardt en een van Edgar Winter (Frankenstein).

Wat een productiviteit en een energie heeft Steve Hackett, de voormalige gitarist van Genesis! De ene tour is nog niet beëindigd of de volgende komt er alweer aan. Het laatste studioalbum Wolflight (2015) is nog geen twee jaar oud en daarna volgde nog een liveregistratie. De elf composities op The Night Siren verwijzen nadrukkelijk naar Hacketts verleden en daarmee bedoel ik niet alleen de Genesis-invloeden in West To East. Ook refereert hij in El Nino aan zijn vroegere werk.

De Duitse band Pyogenesis bestaat alweer zo’n zestien jaar. Bandleider Flo Schwarz is tevens bedrijfsleider van het platenlabel Hamburg Records. Hij produceert op A Kingdom To Disappear zowel heldere zang, zang met een vervormde stem en zelfs onvervalste oerwoudgrunts! Zo krijg je een bijzonder vreemde, maar wel intrigerende mix van prachtige, melodieuze stukken en deathmetal.

Hoewel de Nederlandse band Cirrha Niva al zo’n 25 jaar bestaat – op zich al een hele prestatie − is de band in eigen land ondergewaardeerd! Toch weet de eigenzinnige groep telkens weer te verrassen ondanks de vele bezettingswisselingen. Gitarist Rob Willemse is in al die jaren de enige constante factor.

Hymn For Life is het tweede soloalbum van Timo Tolkki, de gitarist van de Finse band Stratovarius. De cd telt twaalf nummers met een totale lengte van ruim een uur. Primal opent het album met onderaards geschreeuw, waarna Key To The Universe volgt, een prachtige ballad die de raakvlakken met de moederband duidelijk illustreert. Tolkki blijkt ook te kunnen zingen en als het moet bijna net zo hoog als Timo Kotipelto, zijn naamgenoot uit Statovarius, maar zijn stem is wat vlakker en minder karakteristiek.