CD

De Canadese band Borealis viert het tienjarig bestaan met de derde cd Purgatory, een album dat er toe doet. Niet dat er zoveel nieuws onder de zon is, maar de kwaliteit is ruim bovengemiddeld en de twaalf songs zijn goed voor ruim 52 minuten symfonische, melodieuze metal. Stevige riffs, krachtige maar soms wat schreeuwerige zang van Matt Marinelli, watervlugge gitaarsolo’s en een oerdegelijke ritmesectie is wat de luisteraar kan verwachten.

Na een demo en een debuutalbum zijn de Finse Vikingen van Crimfall terug met The Writ Of Sword, de tweede schijf. Het album bevat een mengeling van folk, veel metal en wat melodieuzere stukken gezongen door de redelijk kolossale zangeres Helena Haaparanta

De Zweedse band Road To Ruin is eigenlijk meer een project dan een band. Sampo Axelsson (bas) en Lars Chriss (gitaar), die beiden deel uitmaken van Lion's Share, konden kennelijk hun creativiteit onvoldoende kwijt in hun eigen band en dus werden zanger Matti Alfonzetti en voor de drumstokken Thomas Broman (Glenn Hughes, John Norum) gestrikt om vervolgens negen songs op te nemen voor het album RIIR.

Het Belgische gezelschap Beyond The Labyrinth vierde in 2011 zijn 15-jarig bestaan met het derde album Chapter III - Stories. Met de wortels in de classic rock doet de band een stapje in de richting van de progressieve rock. Men voorziet de veelal duidelijke couplet-refrein-coupletstructuur van vrij bombastische orkestraties en bovendien voegt men elementen toe uit de filmmuziek en de gothicmetal. Daardoor denk je aan bands als Delain maar dan met zanger Jo De Boeck in plaats van een zangeres.

Samen met Un Amico en Un’Isola vormen deze drie aanvullende liveregistraties van maart 2014, de boxset Il Suono Del Tempo. Ruim veertig jaar geleden bracht PFM studioalbums uit die de geschiedenis van de progressieve rock zouden ingaan als behorende tot het beste wat de jaren zeventig van Italiaanse bodem hebben voortgebracht.

Een liveconcert in het planetarium van Bochum, Duitsland in 2006 was de basis voor Astronomical Unit van Erik Seifert, een Duitse musicus die zich in het elektronische muziekgenre beweegt (EM). Met prachtige kristalheldere geluiden, diepe bastonen en zelfs af en toe ritmes afkomstig van de Nieuw-Zeelandse Maori's, creëert Seifert een bijzondere ruimtereis. Zoals het een album uit de Berlijnse School betaamt, duurt het even voordat er muzikaal echt iets te beleven valt. Wat achtergrondgeluiden ondersteunen de robotachtige stem die minutenlang overheerst.

Eindelijk is-tie er dan: Endless Forms Most Beautiful, het eerste studioalbum van de Finse gothicmetalgrootmacht Nightwish met zangeres Floor Jansen (ex-After Forever). Vorig jaar kregen we al een voorproefje van deze cd in de vorm van de buitengewoon overtuigende live-dvd van het optreden tijdens Wacken Open-Air 2013.

In de schaduw van grote namen als Edgar Froese, Klaus Schulze, Jean Michel Jarre en Vangelis is Stephan Kaske – beter bekend als Mythos − een ondergewaardeerde pionier in het genre van de elektronische muziek (EM). Al vroeg in de jaren zeventig bewandelde Kaske nieuwe paden met toen nog de band Mythos om vervolgens solo verder te gaan. Hij deed dat vanaf beginjaren tachtig zowel onder de naam Mythos als M.A.S.S. en bracht tal van uitstekende EM-platen uit.

Veel oude rotten hebben op tijd het losbandige leven van de jaren zestig en zeventig achter zich gelaten en hebben zich aangepast aan een minder ongezonde levensstijl. De in 1972 opgerichte band Magnum is daar een voorbeeld van. Het Britse gezelschap onder aanvoering van gitarist-componist Tony Clarkin produceert sinds de wederopstanding in 2001 geregeld nieuwe albums waarvan Escape From The Shadow Garden (2014, zie iO121) het meest recente is.

Dushan Petrossi is dé gitaargod van onze zuiderburen. Met Magic Kingdom heeft hij een neoklassieke uitlaatklep naast zijn andere project Iron Mask (zie iO119). Naast bassist Vasili Moltchanov en drummer Michael Brush, kreeg Petrossi hulp van ex-Adagio zanger Christian Palin, een door de wol geverfde vocalist die ook nog wat toetsen bespeelt. Verder komt alles uit de koker van Petrossi: composities, orkestraties en arrangementen die allemaal breed worden uitgemeten.