CD

Het Finse Sonata Arctica is zo langzamerhand uitgegroeid tot een serieuze hoofdact op veel internationale podia. Tien composities prijken er op Pariah’s Child, het achtste studioalbum. Als je een label op deze muziek zou willen plakken dan is het melodieuze powermetal: progressieve elementen, een metal fundament, koortjes en de standaardbezetting van drums, bas, gitaar, toetsen en zang. Tony Kakko vindt het nog steeds erg leuk om schreeuwerige fratsen uit te halen die zijn stem waarschijnlijk vroegtijdig zullen verpesten.

All That Is Now, het tweede album dat de toetsenist Jordan Rudess (Dream Theater) en tevens de helft van het Rudess Morgenstein Project dit jaar uitbrengt via ‘Pledge Music’ is puur een pianoalbum. Zij het dat de begenadigde toetsenist niet een gewone piano maar zijn eigen Steinway-vleugel gebruikt, die toch wel warmer en mooier klinkt dan de digitale evenknie. In zijn toch wel typische stijl speelt de virtuoos een dertiental prachtige stukjes muziek waarbij zowel ingetogen passages als onnavolgbare vingervlugheid duidelijk worden geëtaleerd.

Dat Jordan Rudess, de toetsenman van Dream Theater, een fabelachtige muzikant is, wisten we natuurlijk al. Dat hij al een respectabel aantal soloalbums op zijn naam heeft staan, is wellicht minder bekend. De op hoog niveau opgeleide Rudess brengt met Explorations een geheel instrumentaal album waarop hij voornamelijk vleugel speelt en daarnaast diverse toetseninstrumenten. Medewerking wordt verleend door de ons zeer bekende Collin Leijenaar en op één track door Guthrie Govan (The Aristocrats).

Na negen jaar komt er vrij onverwachts weer een studioalbum uit van de neoklassieke meesters van Ring Of Fire: Mark Boals (zang), Tony MacAlpine (gitaar) en Vitalij Kuprij (toetsen) bundelden hun krachten in 2012 en penden tien composities geïnspireerd op de heldenrol van de bevolking van Leningrad tijdens de belegering door de Nazi’s. Honger, kou en sterfte zorgden voor talloze slachtoffers, maar de Russen hielden stand en kwamen uiteindelijk als winnaars uit de strijd.

Na haar trieste aftocht bij Nightwish was het de vraag wat de moeder van intussen drie kinderen zou gaan doen. Het antwoord heeft een aantal uren in mijn cd-speler doorgebracht. Samen met vooral toetsenist Stefan Örn en gitarist-bassist Johan Glössner schreef Anette Olzon tien nummers die samen zo’n 38 minuten klokken, niet erg indrukwekkend dus. De bulk van het gebodene bestaat uit lieve popliedjes met subtiele orkestraties en een enkele wat aangezette gitaar.

De ervaren Italianen van Lacuna Coil komen op Broken Crown Halo met elf nieuwe composities, waarin duistere horror wordt afgewisseld met situaties uit het dagelijkse leven. Dit gegeven levert een intrigerend, maar zwaar op de maag liggend album op, waarin alle facetten van metal en pop de revue passeren; er zijn zelfs geregeld progressieve trekjes hoorbaar. Cristina Scabbia zingt gemakkelijk – wellicht de invloed van heer Arjen Lucassen? – maar de stem van Andrea Ferro is mij niet uit het hart gegrepen.

Drie jaar na het debuut Elinoire ligt nu het tweede album van het Duitse Flaming Row in de schappen met zo’n beetje de maximale lengte die een cd aankan. Maar liefst vier van de acht nummers klokken rond de tien minuten of langer. Meer dan op Elinoire is de muziek nogal grillig, want volksmuziek en zoete popfragmenten worden afgewisseld door wel zeer stevige progmetal geënt op bands als Dream Theater en Shadow Gallery.

Doordat After Forever is weggevallen en Within Temptation en Delain zich meer richting popmuziek oriënteren, lijkt Epica in Nederland de vaandeldrager te zijn geworden van de symfonische female-fronted metal. Voor het eerst is niet Sascha Paeth de producer, maar toetsenman Joost van den Broek (ex-After Forever). Door nauwe samenwerking met mixer Jacob Hansen heeft men getracht het detail te bewaren, maar tegelijkertijd een massief geluid te creëren.

Ondanks zijn drukke solocarrière zag frontman Tobias Sammet van Edguy kans om met een opvolger van The Age Of The Joker (2011) te komen. Nog geen jaar na het laatste Avantasia-album The Mystery Of Time presenteert Sammet tien nieuwe composities die de toets der metalkritiek ruimschoots kunnen doorstaan. Meestentijds forceert de man zijn stem op een manier waarvan je denkt dat dat nooit meer lang goed kan gaan.

Forgotten, Enslaved, Admired, Released is alweer het vijfde album van dit in 2005 opgerichte Duitse gezelschap onder aanvoering van bassist-zanger Jens Faber, maar wel het eerste album dat in iO Pages wordt besproken. De dertien tracks vertellen een aangrijpend verhaal over een meisje dat door toedoen van haar moeder in een rolstoel is terechtgekomen. De teksten worden mede vertolkt door gasten Mats Levén en niemand minder dan Jon Oliva.