CD

The Gloaming is een samenwerkingsverband tussen Ierse en Amerikaanse muzikanten, maar als je naar de muziek luistert dan hoor je alleen Ierse traditionele, meestal semi-akoestische volksmuziek met lyrische zang, een fiddle, gitaar, piano en percussie. De tien nummers zijn verdeeld over ruim zeventig minuten muziek. De zowel Engelstalige als Gaelic-zang van Iara O Lionaird is karakteristiek, maar lang niet zo mooi als die van zijn vrouwelijke collega en landgenote Moya Brennan.

Bayonne is behalve een plaats in Frankrijk en in New Jersey (VS) ook de artiestennaam van Roger Sellers. Als twintiger ontdekte hij Steve Reich en Terry Reilly. Hun minimalistische muziek lag aan de basis van de veel orkestralere muziek, zoals Sellers die vandaag de dag presenteert. Met Drastic Measures brengt hij zijn tweede soloalbum uit. Het ruim drie kwartier durende album is verdeeld over tien songs, waarin ook zijn bewondering voor Phil Collins doorklinkt.

Winter Ethereal is de tweede langspeler van gitarist Jim Matheos (Fates Warning) en John Arch, de voormalige zanger van Fates Warning (FW). Het album duurt ruim zeventig minuten en bevat een aantal tracks waarop ook nog andere voormalige FW-leden meespelen op bas en drums. Het ligt dan voor de hand dat de muziek erg veel lijkt op de oudere albums van FW. De muziek bevat tal van tempowisselingen, stijlvariaties, snerpende gitaarsolo’s en de magnifieke prestatie op vocaal gebied maken van dit album een hoogstandje in het genre.

The Face Of Life van het kwintet Kinetic Element uit Virginia (VS), is de tweede langspeler van de groep. Het album bevat slechts vier stukken, dus dat belooft wat zou je denken. Als je de leeftijd van de heren in ogenschouw neemt en leest over een nieuwe gitarist ‘barstensvol progrock-ervaring’ en ‘voor het eerst een full-time vocalist’ dan denk ik bij voorbaat: dit kan niet kapot. Helaas, een desillusie wil ik het album zeker niet noemen, maar enigszins teleurgesteld was ik wel.

Claudio Delgift is een Argentijnse singer-songwriter die door ‘kenners’ in de hoek van de progrock wordt geplaatst. De man heeft reeds zeven soloalbums op zijn naam staan, maar het simpele feit dat er nog niet één in iO Pages werd gerecenseerd, zegt voldoende. Als dit snarenwonder echt potten had gebroken, hadden we immers al veel eerder van hem gehoord. De zeventig minuten muziek op The Essential, verdeeld over twaalf songs, die als ‘het beste van’ worden gepresenteerd, zou ik zelf nauwelijks prog durven noemen.

Ruim twintig jaar na het debuut Legendary Tales was de terechte vraag: is er leven na de opsplitsing met eerst stergitarist Luca Turilli en vervolgens met zanger Fabio Lione. Het antwoord luidt: ja zeker, maar wie behalve nieuw elan een stijlaanpassing verwacht, komt bedrogen uit. Giacomo Voli toont zich in de studio een begenadigd zanger met een geschoolde basis, maar het zal me benieuwen of hij dit live kan waarmaken, wetend dat hij in de studio hulp kreeg van een koor bestaande uit maar liefst twintig personen.

De Britse formatie Ten is al 22 jaar actief. In november 2018 kwam het veertiende album Illuminati uit. De band is het geesteskind van zanger, gitarist en producer Gary Hughes. Hij bracht als soloartiest in 1989 Big Bad Wolf uit, zijn eerst album als soloartiest. De zeskoppige band speelt de tien door Hughes gepende tracks met verve. Met uitzondering van de wat langere en gevarieerde openingstrack klokken de overige nummers zo rond de vijf minuten en zijn samen goed voor bijna een uur melodieuze (hard)rock van de bovenste plank.

Gothicmetal uit Bulgarije? Jazeker! Ook daar wordt klaarblijkelijk naar het Westen gekeken als het om de wat zwaardere ‘female fronted’ muziek gaat. Oprichter van Metalwings is namelijk zangeres, violiste en componiste Stela Atanasova een in de klassieke muziek geschoolde dame. Gezien de geregelde bezettingswisselingen heeft zij de touwtjes stevig in handen. Alleen toetsenist Kitanov is er al vanaf 2010 bij.

Tijdens de hoogtijdagen van de melodieuze hardrock zag producer Tom Galley zijn kans schoon om een conceptplaat op te nemen.

Queensrÿche is met het album The Verdict begonnen aan een nieuw hoofdstuk en in een nieuwe bezetting zonder de gewezen frontman Geoff Tate. Met toevoeging van zanger La Torre en gitarist Parker Lundgren is de band weer volledig op sterkte. Het vijftiende studioalbum betekent voor La Torre het derde waarop hij dit keer niet alleen zingt, maar ook de drumstokken hanteert.